آقای احمدینژاد در طی صحبت‌هایی در صدا و سیما اعلام کردند که: «در دولت بعد [یعنی دولت اول آقای خاتمی] نیز متوسط نرخ تورم ۱۷ درصد و در ۴ سال دوم دولت قبل [یعنی دولت دوم آقای خاتمی] نیز متوسط نرخ تورم ۱۷٫۵ بود که در ۴ سال دولت نهم به ۱۶٫۶ رسید.» ایشان با بیان این مطلب، اشاره داشتند به این‌که تورم در دوره ریاست‌جمهوری ایشان، نه تنها افزایش پیدا نکرده، بلکه کاهش نیز داشته است. شکل زیر، بر اساس داده‌های تورم فصلی که به‌طور منظم از سوی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در فصلنامه نماگر‌های اقتصادی ایران منتشر می‌شود، رسم شده است. محور افقی، سال و محور عمودی، درصد تورم را نشان می‌دهد.
روند تورم
آقای احمدینژاد دولت را در میانه سال ۱۳۸۴ تحویل گرفته‌اند. در این زمان تورم بین ۱۰ تا ۱۱ درصد بوده است. سیاست‌های دولت، باعث شده است که از ابتدای سال ۱۳۸۵، تورم فصل به فصل افزایش پیدا کند به‌طوری که در سه‌ماهه سوم سال ۱۳۸۷ تورم به ۲۸ درصد رسیده است. همان‌طور که نمودار نشان می‌دهد دولت خاتمی موفق شده است که تورم را تا نرخ‌های نزدیک به ۱۵ یا حتی ۱۰ درصد مهار کند، اما پس از این‌که دولت نهم بر سر کار آمده تورم بی‌وقفه افزایش پیدا کرده است. گزارش میانگین تورم به‌جای روند آن در این چهار سال مغالطه‌آمیز است. تورم ۱۰ درصدی سال ۱۳۸۴ در برنامه عملکرد دولت خاتمی قرار می‌گیرد و به‌علت وقفه تاثیر سیاست‌های اقتصادی، تورم ۱۲ درصدی سال ۱۳۸۵ هم به‌معنای تاثیر مثبت سیاست‌های دولت نهم نیست. این درحالی است که آثار تورمی دولت نهم خودش را در تورم ۱۸ درصدی سال ۱۳۸۶ و تورم بیش از ۲۵ درصدی سال ۱۳۸۷ نشان می‌دهد. به همین خاطر گزارش میانگین تورم چهار سال اخیر، عملکرد دولت نهم در این چهار سال را یا نشان نمی‌دهد یا به‌طور مغالطه‌آمیزی نشان می‌دهد. در هرحال آن‌چیزی که اهمیت دارد، روند طی شده است؛ یعنی یک دولت چه چیزی تحویل گرفته و چه چیزی تحویل داده است: سیاست‌های تورم‌زای دولت نهم، طبق معتبرترین داده‌های کشور، باعث شده که تورم ۱۰٫۴ درصدی سال ۱۳۸۴ به نرخی بیش از ۲۵ درصد در سال ۱۳۸۷ برسد.
کافه اقتصاد 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟