به قلم نویسنده میهمان، مرتضی
دولتمردان سابقه‌ای طولانی در کنترل قیمت دارند که قدمت آن حداقل به قرون وسطی و تثبیت قیمت نان در آن دوران برمی‌گردد. همانطور که می‌دانید این موضوع تنها محدود به آن دوران نمی‌شود و به عنوان مثال در سالیان اخیر قیمت گازوئیل، اجاره‌بهای مسکن، دستمزد نیروی کار و غیره در ایالات متحده تثبیت می‌شده است. گاهی اوقات دولت‌ها پا فراتر از تثبیت قیمت چند کالا گذاشته و سعی می‌کنند تا سطح عمومی قیمت‌ها یا به عبارت دیگر قیمت تمامی کالاها را کنترل کنند. آنچه در دوران جنگ جهانی اول و دوم یا فواصل سال‌های 1971 تا 1973 میلادی (دوران ریاست نیکسون) در امریکا اتفاق افتاده تنها چند نمونه از این موضوع است.
سیاست کنترل قیمت برای مهار تورم بسیار جذاب است. گرچه این سیاست نمی‌تواند از تعداد زیادی مصرف‌کننده حمایت کند و به بسیاری دیگر از آنها آسیب می‌زند، اما صدای حمایت از ضعیفان و فقرا را هنگام افزایش قیمت‌ها زنده نگه می‌دارد. بدین معنی که تعیین سقف قیمت برای نان به قصد حمایت از افرادی است که برای گذراندن زندگی محتاج قرص نانی هستند و کنترل اجاره‌بهای مسکن برای حمایت از مستاجران در مقابل مالکانی است که سعی دارند جیب مستاجران خود را خالی کنند!
کافه اقتصاد 